Procesy spawania wiążą się z uwalnianiem groźnych gazów i powstawaniem pyłów, które tworzą dym będący zagrożeniem dla ludzi. Dla wyeliminowania łączących się z tym niebezpieczeństw, a także w celu zwiększenia szybkości oraz precyzji realizacji prac spawalniczych, oraz dla ograniczenia powodowanych przez nie kosztów, w wielu przypadkach zdecydowano się na wprowadzenie systemów automatyzujących całą operację. Choć właściwe programowanie robotów spawalniczych i ich użytkowanie daje ogromne korzyści, to wymaga stosowania rozwiązań, które poradzą sobie z elastycznym ustalaniem parametrów. Przekonajmy się, jak wprowadza się korekty do programów.

Dlaczego korekta programu robotów spawalniczych jest niezbędna?

Program wykonania spoiny zakłada rozpoczęcie pracy robota w miejscu, gdzie ma się ona zaczynać i przerwanie przy osiągnięciu punktu końcowego. Podczas pracy konieczne jest także dopasowanie parametrów pracy do odległości między łączonymi elementami, jak też ich grubości. Ważne jest również, by trajektoria ruchu głowicy roboczej odpowiadała nie tylko stworzonej ścieżce, ale także pokrywała się z realnym przebiegiem krawędzi. Nie można też zapominać, że położenie materiału i wszystkich elementów roboczych też może być odmienne od zakładanych. Dla wyeliminowania problemów tego rodzaju konieczna będzie więc korekta programu spawalniczego na podstawie odczytów zastosowanych w robocie czujników.

Jakie są metody korekcji parametrów pracy robota spawalniczego?

Czujniki umieszczone w mechanizmach robota, mogą działać, przeprowadzając potrzebne pomiary przed rozpoczęciem procedury spawania (tzw. systemy offline) albo reagować w jego trakcie (systemy online). W pierwszym przypadku ustalanie wartości koniecznej korekty parametrów wymaga dłuższego czasu realizacji.